A teima imperialista soviética (ou rusa)

Estes días botan decote imaxes da nova guerra da Europa: a de Rusia contra Xeorxia. Coa excusa de protexer os intereses políticos dos osetios entraron en Xeorxia co seu exército dispostos a pór orde e a lle facer ver ao presidente xeorxiano Saakashvili (მიხეილ ნიკოლოზის ძე სააკაშვილი) que aí quen mandan son eles. En realidade os intereses políticos ou nacionais (aforrando verbas) osetios impórtanlles un carallo a Rusia. Lembremos se non como demostraron o seu interese por pobos no seu territorio como Chechenia ou a Osetia do Norte mesma. En realidade queren controlar esa zona para os seus intereses económicos (é dicir, posición estratéxica de Xeorxia, petróleo e gas) alén de castigar as miradas de esguello que lle fai Saakashvili aos EE.UU.

Un feito semellante aconteceu xusto hai corenta anos, tendo por protagonistas os soviéticos e os checos. A entón Checoslovaquia estaba liderada por Alexander Dubček, un eslovaco membro do Partido Comunista que comezou a primeiros do ano 1968 cunhas reformas para unha maior democracia, unha apertura económica cara Occidente e gañar unhas liberdades de expresión e de prensa que daquela estaban moi magoadas pola vella escola soviética. A estas reformas puxéronselle o nome de "socialismo de face humana". Isto creaba unha certa independencia de ideas de Checoslovaquia, o cal era unha ameaza para a URSS... mais tamén para Occidente, pois non era un sistema capitalista ao cento por certo: era un comunismo aberto, con maior participación do pobo e menos ríxido e estrito có soviético. Digámolo doutro xeito: unha probable terceira vía, onde o pobo gañaba liberdades e o Partido Comunista seguía a cortar o bacallau. A reacción soviética non tardou moito en xurdir. O 20 de agosto do ano 1968 entraron coas súas tropas xunto coas dos seus aliados do Pacto de Varsovia (agás Romanía) na capital Praha, apoiándose na doutrina Brézhnev, segundo a cal calquera movemento que se dirixise cara ao capitalismo nalgún país socialista, sería un problema non só dese país, senón de todos os países socialistas. Dubček e os checos sabían que era un risco moi grande levar adiante o proxecto, mais confiaron en que os soviéticos non se acollerían á doutrina Brézhnev.

O socialismo de face humana quedou paralizado e todas as reformas que se foron creando no seu leve período de aplicación foron sendo desfeitas unha a unha, voltando á disciplina soviética. Os países occidentais non actuaron nin fixeron ren, por mor desa desconfianza cara o novo sistema, que puña tamén en perigo o capitalismo tal e como se entendía e entende. Os que no seu momento apoiaron a causa tiveron que fuxir ou foron presos. Dubček foi secuestrado e "reeducado" en Moskvá (Москва). O máis sorprendente de todo é a reacción do pobo, que cría ver unha luz no horizonte co novo proxecto e ao veren os tanques soviéticas nas prazas de Praha botáronse á rúa e lles guindaren pedras e a abanear bandeiras checas diante dos seus fociños (coma agora se pode ver tamén en Xeorxia). Foi un movemento do pobo admirable.

Con isto conclúo. Todos os imperios caen. Caeu o imperio romano, caeu o imperio portugués, o inglés, o francés e o soviético. Tamén caerá o estadounidense e tamén, moi no futuro, o chinés. Mais a pesar de caeren, seguen a ter forza. A URSS desapareceu, mais Rusia é un país potente e segue a dominar a súa periferia coma nos vellos tempos. E non lle chista ninguén, porque Rusia é Rusia. Pobres minorías caucásicas! Canto terán que aturaren até se veren a carón da extinción!